Fimmtudagskvöld

AKUREYRI ÆSKU MINNAR – 28

Heilagasti tími vikunnar voru fimmtudagskvöld. Þau voru frátekin fyrir fullorðna fólkið. Og í mínu tilviki var þeim nokkuð bróðurlega skipt á milli saumaklúbba mömmu og spilakvölda pabba.

Sjónvarpslausu dagarnir á Syðri Brekkunni voru nefnilega samverustundir vina og vandamanna. Það var ekkert við að vera í viðtækinu, svo því þá ekki að hitta mann og annan – og taka í spil eða prjóna. Ásamt því náttúrlega að kjafta úr sér obbann úr lungunum. Og geta ekki á heilum sér tekið út af einhverju ekki sens þrugli í næsta nágranna. Snakka snælduna heita.

En það þurfti að hafa fyrir þessu. Mikil ósköp. Ekkert af þessum mannamótum gat farið fram án þess að gestir og gangandi gólpuðu í sig brauðtertur og heita rétti úr ofninum með ómældu glundri af grænum Braga, helst stöðnu frá því fyrr um kvöldið, sennilega með sykri viðbættum, og verulegum til öryggis.

Svo það var verið að í nokkra daga við að undirbúa herlegheitin, sem helst af öllu máttu ekki vera lakari en síðasta sammenkomst.

Og þegar á hólminn var komið var krafan sú eina að krakkagemlingarnir héldu sig til hlés. Þeir ættu ekki að þvælast fyrir, eins og það hét á máli húsráðenda.

En vandi okkar yngra fólksins var einkum sá að svona samkomur voru svo spennandi. Fábreytni hversdagslífsins gat verið til nokkurs ama, og þegar eitthvað bar til tíðinda, þótt ekki væru nema einstaka gestakomur, gátum við ekki á heilum okkur tekið. Það mátti ekki missa af medlemskapen.

Svo venjan var að liggja í leynum. Ef ekki á bak við dragsíða stórisana, þá í vari af voldugum skenkinum. Og það var aldrei nokkurt lát á því sem fólkið gat talað á milli þess sem það kveikti sér í pípu og sígarettu og saug það alltsaman af þvílíkri innlifun að maður gat ekki hugsað um annað en að prófa það sama síðar meir.

Sigmundur Ernir er fæddur á Akureyri 1961. Pistlar hans um æskuárin í heimabænum á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar birtast alla mánudaga á Akureyri.net.

• Í NÆSTU VIKU: SLIDES