Í garði ævi minnar
geng ég og skoða mig um.
Gömul eik nær hátt
og varpar skugga af fortíð minni.
Hvert skref er hverfult hvísl,
saga um sigra og töp.
Illgresi mistaka minna torvelda mér för.
Ég sigldi á lífsins haf,
eigin skipherra á mínu fleyi.
Stormar heimsku og ofmats,
bát mínum hvolfdu oft.
Öldurnar dönsuðu af hlátri,
þegar ég sigldi blindur,
í gegnum stormana sem þvermóðska mína oft valdi.
Eins og málari með striga,
skapaði ég sögu mína.
Pensilstrokur væntinga,
á bakgrunni býsna fölum.
En litbrigði fyrirætlana minna,
oft óskýrt í faðmi flýtisins,
og málverkið ber bletti sem ég get ekki þurrkað burt.
Í sinfóníu tilverunnar
lék ég minn þátt á hverjum degi.
Hljómsveitarstjóri ástríðna minna,
þar sem sprotinn sveiflast hratt.
Stundum gljáðu mínir tónar
innan um ljúfustu melódíurnar.
Ég þráði jafnvægi, eins og bogi á fiðlustreng.
Í gegnum garðinn,
á hafinu og sinfóníu lífsins,
ég teygði mig upp til hárra fjallstinda.
Í gegnum baráttu, gleði og deilur.
En sem gamall maður,
núna sé ég fegurðina í örinu,
því jafnvel þegar ég hrasaði, stóð ég upp og kleif áfram.
Mistökin, þau eru fótsporin,
sem marka hvar ég hef troðið.
Hver og einn lærdómur grafinn í tíma,
í augsýn engra nema mín.
Eins og stjörnur sem skína í myrkri
hafa mistökin mótað sál mína,
mósaík ófullkomleika, sem gerir mig að lokum mig.
Svo hér stend ég, gamall maður,
veðraður af árunum.
Með sögum af sigrum
og ósigrum sem næra illgresið.
Mitt listaverk míns lífsins, bara mitt,
hér hef ég fundið minn örlagastað.
Gallað en samt magnað meistaraverk, finnst mér.
Jón Óðinn Waage er leiðbeinandi barna með hegðunarvandamál og fyrrverandi júdóþjálfari