Yrkja II – Guðmundur Ármann sýnir í Bergi

Guðmundur Ármann opnar málverkasýningu í Bergi, menningarhúsi Dalvíkinga laugardaginn 3. maí kl. 14.00. Á sýningunni, sem ber yfirskriftina Yrkja II, verða um 19 málverk máluð á árunum 2021 til 2025. Einnig nokkrar teikningar. Sýning er í beinu framhaldi af sýningu Guðmundar á Bergi 2022 um sama yrkisefni. „Í þessum verkum er málverkið miklu nær tónlist og ljóðlist, og heitir þess vegna yrkja. Í raun og veru er hvert verk eins og ljóð. Þau heita t.d. Vorvísa og Næturljóð,“ sagði listamaðurinn við blaðamann Akureyri.net í viðtali sem var birt nýverið.

Myndverk Guðmundar á sýningunni eru máluð í anda Konkret listastefnunnar, en hún hefur birst í öllum listgreinum, svo sem konkret ljóð, tónlist og myndlist. Konkret stefnan spannar tímabilið frá 1917 til 1950/60 og sviðið er í byrjun í Evrópu. Á Íslandi kemur stefnan svo fram í myndlist, tónlist og ljóðlist á 4. og 5. áratug 19. aldar.

Eftir opnun verður sýningin opin gestum á opnunartíma Bergs, mán-fös kl 11 - 17, lau kl. 13 – 16 og lokað á sunnudögum.

Sýningarstjóri er Elsa María Guðmundsdóttir, hér má skoða viðburðinn á Facebook. 

Hugleiðingar um viðfangsefnið (frá listamanninum):

Viðfangsefnið er málverk í anda konkret listastefnunnar frá fyrri hluta 20. aldar í Evrópu og flokkast sem konkret málverk, stundum líka kallað geómetría og strangflatar málverk.

Á Íslandi voru allnokkrir listamenn sem fengust við þessa gerð málverks á 4. og 5. áratugnum. Það sem helst einkennir þessa listastefnu er að sjónum er beint að innri lögmálum myndlistar og gengist við því að málverk er tvívítt listaverk og engin tilraun gerð til að sýna fjarvídd eða skírskotun til hins sýnilega úr umhverfinu.

Áherslan er á grunneiginleika málverksins: myndbygging, lit, línur og form, án nokkurrar skírskotunar til þekkjanlegra myndefna, landslags, borgarlandslag eða mannlífs. Myndefnið takmarkast því af hinum tvívíða fleti málverksins og engin tilraun til að líkja eftir neinu þekkjanlegu úr sjónheiminum. Þetta viðfangsefni, konkret myndlist var í heimslistinni í byrjun 19. aldar eða kringum 1920. Á Íslandi koma fram myndlistarmenn á árunum um 1940 sem nefndu myndir sínar strangflatar málverk. Hér voru listamenn að leita inn á við í listinni, og fást við ýmis lögmál sem telja má grundvallar lögmál allra sjónlista. Þetta viðfangsefni listaarinnar hefur komið fram af og til, nú það sem má nefna síðast frá 1986 í ljóðabók Ísaks Harðarssonar, Veggfóðraður óendanleiki.

Myndirnar á sýningunni eru tilraunir til að raða saman formum, lit, skapa hreyfingu milli formanna og framkalla línur milli litflata sem skapa hreyfingu, samræmi og spennu. Hér er á ferðinni það sama og hjá ljóðskáldi að raða saman orðum og tónskáldi að raða saman tónum.

Að yrkja í þann jarðveg sem konkret listin hefur plægt var einstaklega gefandi.

- Guðmundur Ármann