Rekin út af kaffihúsi því fatlaðir voru með í för
Áslaug Kristjánsdóttir lét nýverið af störfum hjá Akureyrarbæ vegna aldurs en hún hefur síðastliðin 40 ár unnið með fötluðu fólki, nú síðast í þjónustukjörnum fyrir fólk með geðraskanir. Áslaug segist, í viðtali á vef Akureyrarbæjar, varla hafa misst dag úr vinnu í gegnum tíðina og að lykilatriði sé að hafa gleðina í fyrirrúmi og vera heiðarlegur við sjálfan sig og aðra.
Áslaug hóf störf hjá Sólborg, vistheimili fyrir fatlaða, í kringum 1980. „Tvær vinkonur mínar sem unnu þar sögðu mér að það vantaði starfsfólk og vildu fá mig. Ég sneri við og fór heim fyrsta daginn, mér leist ekkert á þetta. En þær létu hvorki laust né fast fyrr en ég kom aftur og á endanum lét ég undan og byrjaði að vinna þarna,“ segir Áslaug.
Fatlaðir reknir út af kaffihúsi
Hún segir að á þessum tíma hafi verið miklir fordómar í samfélaginu gagnvart fötluðum. „Ég man til dæmis einu sinni eftir því að hafa verið rekin út af kaffihúsi hér í bænum vegna þess að ég var með fatlað fólk með mér. Við vorum nokkrar sem börðumst mikið fyrir því að fatlað fólk mætti taka þátt í samfélaginu eins og aðrir og telja sumir að við höfum rutt brautina, kölluðu okkur „eldhuga“, en þetta atvik á kaffihúsinu varð þess valdandi að við gerðum enn frekar í því að ögra samfélaginu. Það hafa orðið mjög miklar breytingar síðan þá,“ segir Áslaug.
Árið 1997 hóf Áslaug störf hjá Akureyrarbæ, fyrst í Hæfingarstöðinni og síðan í búsetuþjónustu fyrir geðfatlaða. Undanfarin ár hefur hún verið í hlutastarfi hjá bænum meðfram vinnu á starfsbraut í Verkmenntaskólanum á Akureyri. „Ég á sjálf bróður sem er með geðsjúkdóm og það gæti verið ein af ástæðunum fyrir því að ég hef fundið mig í þessu. Það hefur alltaf verið ofboðslega gaman að vinna með fólki með geðraskanir – þetta eru englar alheimsins! Auðvitað er þetta veikt fólk en þetta er gott fólk og fyrir mér var þetta alltaf gaman. Ég hef mikinn áhuga á fólki og hegðun fólks. En aðalatriðið er að vera glaður í vinnunni og að vera heiðarlegur gagnvart samstarfsfélögum og sjálfum sér,“ segir Áslaug.